شاید مهمترین ویژگی که بتواند دادنامه ها را از هم جدا کند نوع پرونده‌ها باشد که به لحاظ قانونی به دو نوع پرونده کیفری و حقوقی تقسیم می-شوند. هدف از تنظیم دادنامه‌ها اجرای عدالت است و رای‌های صادر شده زیر نظر سازمان دادگستری کل هر استان صادر می‌شوند، دادنامه‌ها معمولاً از بخش‌های زیر تشکیل می‌شوند:

• شماره‌های قید شده جهت پیگیری پرونده و دادنامه؛ شماره دادنامه، شماره پرونده و شماره بایگانی شعبه
• مشخصات طرفین پرونده تحت عناوین خواهان و خوانده و نیز مشخصات وکلای طرفین
• گردش کار، یا ادله قاضی پرونده برای صدور رای
• رای قاضی پرونده؛ مهمترین قسمت هر پرونده که بلافاصله پس از اظهار ادله و گردش کار در برگه دادنامه درج می‌شود.
• امضا و مهر تایید مامور ابلاغ و قاضی
• ضمایم که معمولاً در دادنامه‌ها نهایی (غیر قابل تجدید نظر) دیده می‌شود.

بهتر است تا موضوع بحث عوض نشده ذکر کنیم که تمامی دادنامه‌هایی که دارای مشخصات فوق هستند قابل ترجمه رسمی و اخذ مهر مترجم رسمی قوه قضائیه هستند علاوه بر دادنامه‌ها، دادخواست‌ها، اخطاریه و احضاریه، قرار و صورتجلسه می‌توانند به صورت رسمی ترجمه شوند.

ولی در این بین دادنامه نهایی تنها در صورتی قابل ترجمه رسمی خواهد بود که پس از استعلام از مراجع قضایی مشخص شود که: «ترجمه رسمی رای قطعی بلا مانع است». رای ترجمه بلامانع به دو صورت صادر می‌شود:

• بالاترین مقام شعبه صادر کننده رای دادگاه، به روی برگه رای دادگاه، مهر ترجمه بلامانع است را مرقوم کند.
• نامه‌ای خطاب به اداره کل اسناد و امور مترجمان رسمی قوه قضائیه با موضوع بلامانع بودن ترجمه رسمی مدرک ابلاغ شود.

و در پایان شایان ذکر است که:

• معمولاً در خصوص دعاوی مرتبط با اتباع خارجی دادنامه و یا اوراق صادر شده از سوی دادگاه نیاز به ترجمه رسمی خواهد داشت.
• رای ابلاغ شده از دادگاه‌های خارجی قبل از ترجمه رسمی باید توسط سفارت ایران، و سپس وزارت امور خارجه ایران تایید شود و پس از ترجمه رسمی به تایید دادگستری برسد.
• اگر دادنامه قابل ترجمه رسمی باشد اخذ تاییدیه از سازمان دادگستری و وزارت امور خارجه نیز میسر خواهد شد.